:: home
:: archiwum
:: forum
:: linki
:: księga gości

:: o autorze
:: o książce
:: o serialu
:: o ekipie
:: o odcinkach
:: soundtrack
:: z planu                   
:: artykuły

:: historia
:: wspomnienia
:: zdjęcia
:: członkowie

:: seriale
:: książki
:: downloads
:: filmy wojenne

Kiedy po raz kolejny desant na Normandię zostaje, z powodu pogody, odłożony, porucznik Richard Winters i Lewis Nixon wspominają początki Kompanii E. Została ona sformowana w 1942 roku. W całości składała się z ochotników, pragnących – z różnych względów (jedni z powodów finansowych, inny prestiżowych, a jeszcze kolejni chcieli po prostu służyć z najlepszymi) – dostać się do elitarnych wojsk powietrznodesantowych. W Bazie Toccoa pierwszym dowódcą Kompanii E jest porucznik (później kapitan) Herbert Sobel. Jest on typem znienawidzonego przez podwładnych zupaka, który nie potrafi zaskarbić sobie ich szacunku. Szefem Kompanii E jest zaś porucznik Richard Winters, całkowite przeciwieństwo Sobela. Po morderczym treningu w Bazie Toccoa, kompania zostaje przeniesiona do miasteczka Uppotery w Wielkiej Brytanii, gdzie Sobel daje dowody swojej kompletnej niekompetencji. Kiedy więc oskarża on Wintersa o niewykonanie rozkazu, ten zaś prosi, by sprawę rozstrzygnął sąd wojskowy, dochodzi do buntu podoficerów, którzy odmawiają służby pod Sobelem. Zostają za to zdegradowani, jednak znienawidzony dowódca zostaje przeniesiony. Odcinek kończy fantastyczna scena startu kilkudziesięciu samolotów C-47, którym wkrótce przyjdzie zrzucić desant spadochroniarzy nad Normandią...

Pierwszy odcinek stanowi typowe wprowadzenie do serialu. Nie ma tu za dużo akcji. Poznajemy za to głównych bohaterów opowieści. Co ciekawe, w rolę kapitana Sobela wcielił się, znany z serialu "Przyjaciele", David Schwimmer. To przez niego kompania przeszła najcięższy cykl treningowy w armii (czego symbolem było właśnie Curahee – wzgórze, na które często musieli karnie wbiegać "trzy mile w górę, trzy mile w dół"). Ale to za sprawą owego szkolenia grupa żółtodziobów przekształciła się w jedną z najlepszych w armii, Kompanię Braci.

 

Operacja "Overlord", która rozpoczęła się w dniu D o godzinie H, była największą tego typu operacją w historii wojen. Nim jednak główne alianckie siły ekspedycyjne dobiły do plaż Normandii, wcześniej zrzucono ogromny desant wojsk powietrznodesantowych. Zadaniem Kompanii E było zniszczenie garnizonu wojsk III Rzeszy w pobliżu miasteczka Ste-Marie-du-Mont. Niestety, nie wszystko udało się zrealizować. Wiele samolotów C-47 nie dotarło nad miejsce zrzutu, zaś żołnierze wiele godzin spędzili na szukaniu własnych jednostek, lub dotarciu do punktów zbornych. Nie inaczej było z Kompanią E. Po feralnym desancie, za zaginionego w akcji uważa się jej dowódcę, porucznika Meehana. Oznacza to, iż jej nowym dowódcą zostaje porucznik Winters. Nieco później dostaje on rozkaz zniszczenia kilku lekkich haubic kalibru 105 mm, ulokowanych na północ od Ste-Marie-du-Mont...

Po spokojnym, wprowadzającym odcinku pierwszym, tu już od samego początku wrzuceni zostajemy w sam środek akcji, a to za sprawą niezwykle widowiskowej sekwencji desantu. Specom od efektów specjalnych należą się pochwały, za fantastycznie zrealizowane sceny, w których co rusz wybuchają samoloty, trafione przez efektownie wyglądające salwy z baterii przeciwlotniczych. Później będziemy świadkami kapitalnie nakręconych sekwencji zdobywania dział. Co ciekawe – sceny te wydają się być zrealizowane przy użyciu stosunkowo skromnych środków, które jednak, w rękach zdolnego reżysera, wystarczyły do stworzenia emocjonującej bitwy.
Ciekawostką jest też fakt, iż manewr jaki przy tej okazji zastosował Winters do dziś jest omawiany w akademii wojskowej West Point jako modelowy przykład ataku na umocnione pozycje wroga.

 

Po udanym desancie w Normandii w dniu D, Kompania E (a właściwie cały drugi batalion) otrzymuje kolejne zadanie – zająć miasto Carentan. Jest ono o tyle istotne, że jedynie tamtędy czołgi z plaż Utah i Omaha mogą ruszyć w głąb lądu. Podczas ataku na miasto Kompania E traci wielu żołnierzy. Jednak to dopiero początek. Carentan jest zbyt istotne, dlatego też w obawie przed niemieckim kontratakiem, cała kompania zostaje rozmieszczona na pozycjach pod miastem. Na reakcję wroga nie trzeba długo czekać...

“Carentan" jest bodaj najbardziej widowiskowym odcinkiem serii. Składają się na niego aż dwie bitwy. Pierwsza to zrealizowana z ogromnym rozmachem walka o tytułowe miasto Carentan. Jest ona niezwykle krwawa; wielu żołnierzy traci w niej życie. Co ciekawe, kamera 'jedynie' rejestruje te fakty, ot – widzimy jak poszczególne osoby w jednej chwili walczą, by za chwilę paść martwy na ziemię. Nie ma tu miejsca na zbędny patos. Dzięki temu jeszcze lepiej jesteśmy w stanie wyobrazić sobie okropności tej wojny. Druga zaś potyczka zrealizowana została równie ciekawie. Zaczyna się stosunkowo skromnie. Kompania E strzela do niewidocznego w pierwszej chwili wroga. Po chwili na plac boju wtaczają się Tygrysy, by chwilę później mierzyć się z amerykańskimi Shermanami. Wszystko to sprawia, że bitwa ta staje się niezwykle efektowna.
Jednak kluczowym słowem w tym odcinku jest strach. To uczucie kieruje poczynaniami najważniejszej postaci w tej części – szeregowego Alberta Blithe'a. Jednakże także on musi nauczyć się pokonywać strach (kapitalna jest scena, w której Blithe wreszcie się przełamuje), podobnie jak inni żołnierze...

 

Operacja Market – Garden była jedną z najśmielszych prób błyskawicznego zakończenia wojny. Plan opracował sam generał Montgomery. Jej celem było uchwycenie mostów na Renie, co otworzyłoby drogę do Niemiec. Był to największy desant spadochronowy w historii. Warto zauważyć, że w kampanii tej wzięły także udział polskie oddziały generała Sosabowskiego.
Zadaniem Kompanii E było opanowanie Eindhoven i – po przybyciu brytyjskich czołgów z Dywizji Pancernej Gwardii – ruszenie na Arnhem. I tak też 17 września Kompania E wkracza do entuzjastycznie ich witającego miasta Eindhoven. Wszystko zdaje się iść gładko, aż do chwili, gdy pod Nuenen dochodzi do ostrych starć z niemieckimi oddziałami...

"Uzupełnienia" to jeden z najbardziej widowiskowych epizodów w serii. Przepięknie zrealizowany został już sam desant spadochronowy. Naturalnie, punktem kulminacyjnym jest tu bitwa o Nuenen, w trakcie której dochodzi do niewielkiej bitwy pancernej, w której brytyjskie Cromwelle zostają zmiecione przez niemieckie Tygrysy.
Głównym bohaterem tego odcinka jest Bull Randleman – dowódca jednej z drużyn. W trakcie walk zostaje on uznany za zaginionego w akcji. W międzyczasie przychodzi mu m. in. stoczyć śmiertelny pojedynek na bagnety z jednym z niemieckich żołnierzy.
Podczas operacji Market – Garden Kompania E po raz pierwszy doznaje goryczy porażki i zmuszona jest do odwrotu...

 

Po nieudanej operacji Market – Garden, 140 żołnierzy brytyjskiego oddziału “Czerwone Diabły" utknęło na, znajdującym się nadal w rękach niemieckich, drugim brzegu Renu. W ramach operacji Pegaz jeden pluton z Kompanii E musi przeprawić się przez rzekę i umożliwić Brytyjczykom odwrót.
Tymczasem Winters pisze raport na temat ataku przeprowadzonego kilka dni wcześniej. Dowodzony przez niego pluton w brawurowej akcji zaskakuje i rozbija 2 kompanie Waffen SS. Za tę akcję dostaje awans na zastępcę dowódcy 2. Batalionu. Kompanię E obejmuje Moose Heyliger. Niestety, kilkanaście dni później zostaje postrzelony przez jednego z amerykańskich żołnierzy i odesłany do Stanów. Nowym dowódcą zostaje porucznik Dike...

"Skrzyżowanie" to jeden z bardziej refleksyjnych odcinków. Choć akcji tu sporo, to jednak główną postacią jest tu Dick Winters, któremu nie daje spokoju ów bohaterski atak na oddziały SS, w czasie którego z zimną krwią musiał zastrzelić bezbronnego człowieka. Wizja ta jeszcze długo będzie go prześladowała...
Owa szarża została zresztą kapitalnie zrealizowana, a sam atak piechoty, w połączeniu ze wsparciem artyleryjskim tworzą fantastyczny spektakl.
 

Niemiecka kontrofensywa w Ardenach była ostatnią zakrojoną na tak dużą skalę próbą odwrócenia losów wojny. Hitler zmobilizował do niej aż 22 dywizje. Bastogne zaś było, z racji swego położenia, jednym z kluczowych miejsc, które za wszelką cenę miało pozostać w rękach Aliantów. 101 Dywizja Powietrznodesantowa tworzyła jeden z elementów pierścienia otaczającego miasto...
Kampania w Ardenach była prawdopodobnie najtrudniejszą próbą, przed jaką stanęli żołnierze Kompanii E. Na front dotarli kompletnie nieprzygotowani – bez zimowych mundurów, z niewielką ilością amunicji musieli stawić czoła ostatniej wielkiej ofensywie niemieckiej tej wojny.
Głównym bohaterem jest tym razem Eugene 'Doc' Roe, jeden z dwóch sanitariuszy kompanii. To jego oczyma obserwujemy tę przerażającą kampanię…

"Bastogne" jest specyficznym odcinkiem. W zasadzie nie ma tu akcji, do jakiej przyzwyczaiły nas wcześniejsze odcinki. Jest to bardziej stonowana, żeby nie rzec refleksyjna część. Żołnierze przeważającą część czasu spędzają w okopach, w których kryją się z jednej strony przez licznymi ostrzałami artyleryjskimi, a z drugiej walczą z przeraźliwym mrozem. I z samymi sobą. Okrążona Kompania E nie może bowiem liczyć na wsparcie, ani na zaopatrzenie. Widzimy, że żołnierze są na skraju wytrzymałości. To samo tyczy się Eugene'a Roe, którego także nachodzą chwile zwątpienia. Wytchnienie przynoszą mu krótkie wizyty w pobliskim miasteczku Bastogne, gdzie poznaje sympatyczną pielęgniarkę, Renee…

 

Walki w Ardenach stają się coraz trudniejsze. I nie chodzi tylko o warunki, w jakich przychodzi żołnierzom toczyć boje. Niekończące się ataki artyleryjskie dokonują spustoszenia w szeregach Kompanii E. Joe Toy i Bill Guarnere odnoszą ciężkie rany. Wśród licznych ofiar są także Skip Muck i Alex Penkala – najbliżsi przyjaciele Malarkey'a. Z tego też powodu kompletnie załamuje się jeden z najlepszych oficerów – porucznik Buck Compton i zostaje odesłany z linii frontu.
Tymczasem Kompania E otrzymuje rozkaz: oczyszczenia lasu otaczającego miasteczko Foy, a wreszcie także samej miejscowości, w której stacjonowały znaczne siły nieprzyjaciela. Natarcie miało być przeprowadzone błyskawicznie, w przeciwnym wypadku Kompania E zostałaby zniszczona przez Niemców. Niestety jej dowódca, porucznik Norman Dike, nie potrafi sobie poradzić z sytuacją. Winters wyznacza na jego miejsce dotychczasowego dowódcę jednego z plutonów Kompanii D, porucznika Ronalda C. Speirsa, który kończy atak na Foy i zdobywa je.
Cartwood Lipton przestaje być szefem Kompanii E. Otrzymuje awans na porucznika.

"Bracia" to jeden z najbardziej przygnębiających odcinków serialu. Widzimy bowiem pełną grozę sytuacji. Żołnierze są na skraju wyczerpania fizycznego i psychicznego. Rosnące straty wśród kolegów nie mogą zresztą nie odcisnąć swego piętna na nich. Zresztą, statystyki mówią same za siebie; do Belgii weszło 145 żołnierzy Kompaii E, zostało zaś 63... Jednak to właśnie te niesamowicie ciężkie przeżycia ostatecznie scementowały tę Kompanię Braci.
Główną postacią, a zarazem narratorem, jest tu Lipton.
"Bracia" to jednocześnie bardziej widowiskowy odcinek. Ataki niemieckiej artylerii wyglądają tu, pomimo całej swojej grozy, doprawdy fascynująco. Podobnie, jak imponujący, a zarazem dramatyczny jest atak kompanii na miasteczko Foy.

 

Po wyczerpujących walkach w Ardenach, Kompania E zostaje przeniesiona do alzackiego miasteczka Hagenau, w pobliżu granicy z Niemcami. Tam do kolegów dołącza szeregowy David Webster, który z powodu wcześniej odniesionych ran nie mógł wraz z kolegami walczyć w Bastogne. Jednak Kompania E nie przypomina teraz tej, którą zapamiętał. Zdziesiątkowana i wyczerpana, bliska załamania. Żołnierze niemal z pogardą odnoszą się do Webstera, traktując go jak żółtodzioba. Do kompanii dołącza również młody absolwent słynnej akademii wojskowej West Point, porucznik Hank Jones, który przejmuje z rąk sierżanta Dona Malarkey'a dowództwo nad drugim plutonem. Tymczasem po drugiej stronie płynącej przez miasto rzeki stacjonują Niemcy. Kompania E otrzymuje rozkaz przeprawienia się przez nią w celu pojmania więźnia. W brawurowej akcji śmiertelnie ranny zostaje jeden z żołnierzy, jednak misja kończy się sukcesem. Będące pod wrażeniem dowództwo pułku rozkazuje powtórzenie akcji, jednak kapitan Winters postanawia zignorować rozkaz, zaś kapitan Nixon pisze fałszywy raport, jakoby akcja się odbyła, jednak nie zdołano pojmać jeńców. Kapitan Winters dostaje awans na majora.

“Ostatni Patrol" to kolejny udany odcinek, którego akcja koncentruje się na postaci szeregowego Davida Webstera. Jest on też tu narratorem. To jego oczami obserwujemy Kompanię E, podłamaną, wycieńczoną, jakże inną w porównaniu do początkowych epizodów. Po Bastogne część żołnierzy zaczęła mieć nadzieję, iż uda im się przeżyć, dlatego też nikt nie kwapi się do wykonania tego ryzykownego zadania. Co gorsze – owa akcja wydaje się być pozbawiona większego sensu – czym jest bowiem pojmanie jeńca wobec utraty przyjaciela z oddziału? Punktem kulminacyjnym jest tu oczywiście widowiskowo zrealizowany patrol, a szczególnie odwrót, w trakcie którego, pod osłoną nocy, obie strony zaczynają zmasowany ostrzał...

 

Kompania E stacjonuje w Niemczech. Wojna ma się już ku końcowi, zaś obecne życie w niczym nie przypomina koszmaru Bastogne. Główną postacią odcinka jest kapitan Nixon. Jest jednym z dwóch żołnierzy w całej dywizji, mającym na swoim koncie trzy skoki bojowe – został bowiem zrzucony wraz z 17 Dywizją Powietrznodestantową na cele znajdujące się za Renem w ramach operacji Varsity. Teraz jednak pułkownik Sink przenosi go ze sztabu pułku na oficera operacyjnego 2. batalionu.
Kompania E wyrusza w Alpy. W okolicach miasteczka Landsberg, gdzie patrol odkrywa niewielki obóz koncentracyjny, będący filią obozu Dachau. Generał Taylor wprowadza w mieście stan wyjątkowy.
11 kwietnia 1945 roku Nixon przekazuje kolegom wiadomość – Hitler popełnił samobójstwo...

Odcinek ten można w zasadzie podzielić na dwie, kompletnie różne części. W pierwszej jesteśmy świadkami niemal sielankowego życia żołnierzy, którzy po miesiącach walk wreszcie zaznają odrobiny spokoju. Później jednak, gdy odkrywają przerażające znalezisko – obóz koncentracyjny – klimat całkowicie się zmienia. Dla żołnierzy jest to ogromny szok. Choć tego obozu pracy skalą nie można porównać do takich miejsc jak Oświęcim – Brzezinka, niemniej jednak i tak ludzie z Kompanii E nie mogą uwierzyć w to, co widzą. Nie mogą uwierzyć w to, że można traktować w ten sposób innych ludzi. I to nie kryminalistów, jak próbuje ustalić Winters. Żydów, Polaków, Cyganów. Wreszcie otrzymują odpowiedź na pytanie: "o co walczymy?"....

 

5 maja Kompania E bez jednego wystrzału zajmuje miasteczko Berchtesgarden, będącego symbolem nazistów. Swoje domy mięli tam przywódcy Rzeszy; Himmler, Göring, Goebels, Bormann. No i naturalnie sam Hitler. Jego kwatera wznosiła się na wysokości 1834 m n.p.m. Była to słynna samotnia o nazwie Adlerhorst, Orle Gniazdo. I to właśnie Kompania E jako pierwsza z wojsk Koalicji zajmuje ją.
Tymczasem 8 maja 1945 roku III Rzesza podpisuje bezwarunkową kapitulację. Wojna w Europie dobiega końca, zaś 101 Dywizja Powietrznodesantowa zamienia się w jednostkę okupacyjną. Wcześniejszy powrót do domu uzależniony jest od klasyfikacji punktowej, w której otrzymuje się odpowiednią ilość punktów m. in. za każdy miesiąc służby czynnej, udział w kampaniach, czy zdobyte odznaczenia. Magiczną liczbę stanowi 85.
Major Winters i kapitan Nixon proszą o przeniesienie do 17 Dywizji Powietrznodesantowej, która ma zostać przerzucona na Pacyfik. To samo grozi zresztą 101 DPD. Jednakże 6 i 8 sierpnia 1945 roku Amerykanie zrzucają bomby atomowe na Hiroszimę i Nagasaki, a Cesarstwo Japonii składa kapitulację. II Wojna Światowa dobiega końca.
30 listopada 1945 roku 101 Dywizja Powietrznodesantowa, a co za tym idzie, Kompania E zostaje rozwiązana...